東道主,是漢語的(de)一則成語,語出(chu)春(chun)秋·左丘明《左傳·僖公三十年》。
春秋時鄭(zheng)(zheng)大夫燭(zhu)之武見秦穆公,要求秦軍停(ting)止進(jin)攻鄭(zheng)(zheng)國(guo)(guo),鄭(zheng)(zheng)國(guo)(guo)今后(hou)作(zuo)(zuo)為東(dong)路(lu)上的居停(ting)主(zhu)(zhu)(zhu)人招待來(lai)往的秦國(guo)(guo)使者。因鄭(zheng)(zheng)國(guo)(guo)在(zai)秦國(guo)(guo)東(dong)面,所以稱為“東(dong)道主(zhu)(zhu)(zhu)”。這(zhe)則成語泛指(zhi)接待或宴客的主(zhu)(zhu)(zhu)人。其結構(gou)為偏正式,在(zai)句(ju)子(zi)中可作(zuo)(zuo)主(zhu)(zhu)(zhu)語、賓語。
九(jiu)月甲午,晉(jin)(jin)(jin)侯秦(qin)(qin)伯圍(wei)(wei)鄭(zheng)(zheng)(zheng)(zheng),以(yi)(yi)其(qi)無(wu)禮於晉(jin)(jin)(jin),且貳於楚也(ye)(ye)。晉(jin)(jin)(jin)軍函陵,秦(qin)(qin)軍氾南(nan)。佚(yi)之(zhi)(zhi)狐言(yan)於鄭(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)伯曰:“國危(wei)矣(yi)!若使燭之(zhi)(zhi)武見秦(qin)(qin)君(jun)(jun)(jun)(jun),師必退。”公從之(zhi)(zhi)。辭曰:“臣之(zhi)(zhi)壯也(ye)(ye),猶(you)不(bu)如人;今老矣(yi),無(wu)能(neng)為也(ye)(ye)已。”公曰:“吾不(bu)能(neng)早用(yong)子,今急而(er)(er)求子,是(shi)寡人之(zhi)(zhi)過也(ye)(ye)。然鄭(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)亡(wang)(wang),子亦(yi)有(you)不(bu)利(li)焉(yan)。”許(xu)之(zhi)(zhi)。夜縋而(er)(er)出,見秦(qin)(qin)伯曰:“秦(qin)(qin)晉(jin)(jin)(jin)圍(wei)(wei)鄭(zheng)(zheng)(zheng)(zheng),鄭(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)既知(zhi)亡(wang)(wang)矣(yi)。若鄭(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)亡(wang)(wang)而(er)(er)有(you)益(yi)於君(jun)(jun)(jun)(jun),敢以(yi)(yi)煩執事。越國以(yi)(yi)鄙(bi)遠,君(jun)(jun)(jun)(jun)知(zhi)其(qi)難也(ye)(ye);焉(yan)用(yong)亡(wang)(wang)鄭(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)以(yi)(yi)倍鄰?鄰之(zhi)(zhi)厚,君(jun)(jun)(jun)(jun)之(zhi)(zhi)薄也(ye)(ye)。若舎鄭(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)以(yi)(yi)為東道主,行(xing)李之(zhi)(zhi)往來,共其(qi)乏困,君(jun)(jun)(jun)(jun)亦(yi)無(wu)所害。且君(jun)(jun)(jun)(jun)嘗為晉(jin)(jin)(jin)君(jun)(jun)(jun)(jun)賜矣(yi),許(xu)君(jun)(jun)(jun)(jun)焦、瑕,朝濟而(er)(er)夕設版焉(yan),君(jun)(jun)(jun)(jun)之(zhi)(zhi)所知(zhi)也(ye)(ye)。夫晉(jin)(jin)(jin)何厭之(zhi)(zhi)有(you)?既東封(feng)鄭(zheng)(zheng)(zheng)(zheng),又欲肆其(qi)西封(feng),若不(bu)闕秦(qin)(qin),將焉(yan)取之(zhi)(zhi)?闕秦(qin)(qin)以(yi)(yi)利(li)晉(jin)(jin)(jin),唯君(jun)(jun)(jun)(jun)圖之(zhi)(zhi)。”秦(qin)(qin)伯說,與鄭(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)人盟,使杞子、逄孫、楊孫戍(shu)之(zhi)(zhi),乃(nai)還。(《左傳(chuan)·僖公三十年》)
后人由此典故(gu)提煉(lian)出(chu)成語“東道主(zhu)”,也作“東道主(zhu)人”。
春秋時(shi)代,晉國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)公(gong)子(zi)重(zhong)耳逃亡(wang)到(dao)鄭(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)時(shi),鄭(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)曾經阻止(zhi)他(ta)進人(ren)鄭(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)。后來(lai)重(zhong)耳回國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)做了(le)(le)(le)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)君(jun),一(yi)(yi)(yi)直(zhi)忘不(bu)掉這(zhe)(zhe)件事(shi)(shi)情,時(shi)刻想要(yao)報仇,就(jiu)(jiu)聯(lian)合(he)秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)共同出兵(bing)(bing)攻(gong)(gong)打(da)鄭(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)。鄭(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)文公(gong)非(fei)(fei)常(chang)害怕,佚之(zhi)(zhi)狐(hu)向(xiang)鄭(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)文公(gong)說(shuo):“國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)家危險(xian)了(le)(le)(le),如(ru)果(guo)派(pai)燭之(zhi)(zhi)武(wu)去(qu)見秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)君(jun),秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)軍(jun)隊一(yi)(yi)(yi)定退走。”鄭(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)文公(gong)聽(ting)了(le)(le)(le)他(ta)的意(yi)見,派(pai)燭之(zhi)(zhi)武(wu)勸說(shuo)秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)穆公(gong)退兵(bing)(bing)。燭之(zhi)(zhi)武(wu)推辭說(shuo):“臣壯(zhuang)年時(shi),尚且不(bu)如(ru)別(bie)人(ren),現(xian)(xian)在老了(le)(le)(le),無能為力了(le)(le)(le)。”鄭(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)文公(gong)說(shuo):“我沒(mei)有(you)及早(zao)重(zhong)用您(nin),危急時(shi)才(cai)來(lai)求您(nin),這(zhe)(zhe)是我的過錯(cuo)。然(ran)而鄭(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)亡(wang)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)了(le)(le)(le),對(dui)您(nin)也不(bu)利(li)啊!”燭之(zhi)(zhi)武(wu)答應了(le)(le)(le)。夜里,把燭之(zhi)(zhi)武(wu)用繩子(zi)從(cong)城上墜下去(qu)求見秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)穆公(gong),秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)將士禁止(zhi)他(ta)進去(qu),他(ta)便在城外(wai)放聲(sheng)大哭起來(lai)。兵(bing)(bing)士們把他(ta)抓到(dao)秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)穆公(gong)面(mian)前,問(wen)他(ta)為什么哭,他(ta)說(shuo):“我為鄭(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)哭同時(shi)也為秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)哭。鄭(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)在晉國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)的東(dong)邊(bian)秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)在鄭(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)的西(xi)邊(bian),鄭(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)一(yi)(yi)(yi)亡(wang),晉國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)更強大,秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)就(jiu)(jiu)顯得弱了(le)(le)(le)。幫人(ren)家攻(gong)(gong)打(da)別(bie)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)的土地,反而削弱自(zi)己國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)家的力量,聰明人(ren)是不(bu)會(hui)做這(zhe)(zhe)種事(shi)(shi)情的。”秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)穆公(gong)聽(ting)了(le)(le)(le),大吃一(yi)(yi)(yi)驚,連聲(sheng)說(shuo)道:“對(dui),很對(dui)!”燭之(zhi)(zhi)武(wu)又(you)說(shuo):“如(ru)果(guo)秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)現(xian)(xian)在肯撤(che)兵(bing)(bing)解(jie)圍,鄭(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)就(jiu)(jiu)脫離楚國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo),像(xiang)臣子(zi)一(yi)(yi)(yi)樣服侍秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo),如(ru)果(guo)讓鄭(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)作為秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)東(dong)邊(bian)道上的主人(ren),那(nei)么,也可以供(gong)應秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)人(ren)旅行來(lai)往中缺乏的東(dong)西(xi),對(dui)你也有(you)益無害呀!”秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)穆公(gong)聽(ting)了(le)(le)(le),非(fei)(fei)常(chang)興奮(fen),便同鄭(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)訂立(li)盟(meng)約,派(pai)將軍(jun)杞子(zi)、逢孫、揚孫三人(ren)去(qu)鄭(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)駐防,自(zi)己帶著(zhu)大軍(jun)秘(mi)密回國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)。晉國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)因秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)背盟(meng),不(bu)得不(bu)撤(che)兵(bing)(bing),于是鄭(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)(zheng)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)之(zhi)(zhi)圍被解(jie)除了(le)(le)(le)。
這則典故給人的啟示是(shi)(shi),“世界上沒(mei)有永遠的敵人,也沒(mei)有永遠的朋(peng)友,只(zhi)有永遠的利(li)益。”對于(yu)國(guo)(guo)與國(guo)(guo)之(zhi)間(jian)而言(yan)(yan),這句(ju)話無(wu)疑是(shi)(shi)至理名言(yan)(yan)。燭之(zhi)武很懂這一點,他(ta)知道秦(qin)(qin)君出(chu)錢出(chu)力,大(da)老遠趕來,無(wu)非利(li)益使然(ran)。但問題是(shi)(shi),滅了鄭(zheng)國(guo)(guo),秦(qin)(qin)國(guo)(guo)實際上是(shi)(shi)為晉君打工幫晉國(guo)(guo)增強實力。相反,如果(guo)不滅鄭(zheng)國(guo)(guo)而使它成為東方道路上的主人,秦(qin)(qin)國(guo)(guo)使臣經過,鄭(zheng)國(guo)(guo)供應(ying)他(ta)們的食宿、給養。無(wu)需動(dong)刀動(dong)槍,卻能得到(dao)莫大(da)的好處,亡(wang)鄭(zheng)保鄭(zheng),結(jie)果(guo)大(da)相徑(jing)庭。曉之(zhi)以利(li),是(shi)(shi)燭之(zhi)武成功(gong)的關鍵。
“東(dong)道主”通常用于泛稱(cheng)接待或(huo)宴請賓客的主人。這則成語(yu)在(zai)句子中可作主語(yu)、賓語(yu)。
唐·李白《望九華贈青陽(yang)韋仲堪》:“君(jun)為東道主,于(yu)此臥云松。”