康熙(xi)二十(shi)(shi)六年(nian)(nian)(nian)(nian)(1687年(nian)(nian)(nian)(nian)),24歲,參(can)加鄉(xiang)試,中解元(第一(yi)(yi)名),被聘參(can)予(yu)(yu)編修《貴州(zhou)通志》。康熙(xi)三十(shi)(shi)三年(nian)(nian)(nian)(nian)(1694年(nian)(nian)(nian)(nian)),31歲,中進士(shi)改翰(han)(han)林(lin)院(yuan)庶吉士(shi),散(san)館授檢討(tao)。四(si)十(shi)(shi)一(yi)(yi)年(nian)(nian)(nian)(nian)(1702年(nian)(nian)(nian)(nian))供職(zhi)翰(han)(han)林(lin)院(yuan),參(can)予(yu)(yu)增(zeng)修《皇輿(yu)表(biao)》。四(si)十(shi)(shi)四(si)年(nian)(nian)(nian)(nian)(1705年(nian)(nian)(nian)(nian))任(ren)浙(zhe)江鄉(xiang)試正考官,回京后任(ren)詹(zhan)(zhan)事府贊善,掌(zhang)管侍從(cong)諫議等事。五十(shi)(shi)一(yi)(yi)年(nian)(nian)(nian)(nian)(1712年(nian)(nian)(nian)(nian))擢侍讀學士(shi),充日講起居注官。翌(yi)年(nian)(nian)(nian)(nian)晉詹(zhan)(zhan)事府詹(zhan)(zhan)事,參(can)予(yu)(yu)編修《康熙(xi)字典》,任(ren)纂(zuan)修官,名列(lie)第三。是年(nian)(nian)(nian)(nian),奉(feng)命祭(ji)祀禹陵和明(ming)孝(xiao)陵,并就地閱視江蘇、浙(zhe)江兩(liang)省(sheng)。
周起渭一生(sheng)成就在(zai)于(yu)(yu)(yu)(yu)詩歌(ge)創作(zuo)。著有詩集(ji)(ji)(ji)四集(ji)(ji)(ji),初名《回青山(shan)(shan)房(fang)詩集(ji)(ji)(ji)》,后名《稼雨軒詩集(ji)(ji)(ji)》、《燕山(shan)(shan)塵土(tu)集(ji)(ji)(ji)》,字(zi)名《桐(tong)野(ye)詩集(ji)(ji)(ji)》,收(shou)錄詩作(zuo)數百首。幾度刊刻(ke)傳世。初刻(ke)于(yu)(yu)(yu)(yu)京都,稱“北本”,再刻(ke)于(yu)(yu)(yu)(yu)蘇州(zhou),稱“南本”,三(san)刻(ke)于(yu)(yu)(yu)(yu)貴(gui)陽謝(xie)廷(ting)薰,四刻(ke)于(yu)(yu)(yu)(yu)獨山(shan)(shan)莫友芝。其詩不集(ji)(ji)(ji)積(ji)習,自辟蹊(xi)徑(jing),講求神韻,主張“于(yu)(yu)(yu)(yu)詩不多作(zuo),不茍作(zuo)”,“不名一家(jia)”,歸于(yu)(yu)(yu)(yu)抒寫性情。被稱為清(qing)初杰出詩人(ren)。《清(qing)史稿》評價其“詩才(cai)雋逸,尤致力于(yu)(yu)(yu)(yu)蘇軾、元好問、高(gao)啟諸家(jia)。貴(gui)州(zhou)自明(ming)始隸版圖,清(qing)詩人(ren)以起渭為冠(guan)”。