東道主,是漢語的一則成語,語出春秋·左(zuo)丘(qiu)明《左(zuo)傳(chuan)·僖公三十年》。
春秋時鄭大夫燭之武(wu)見秦穆公,要求秦軍停(ting)止進攻鄭國(guo),鄭國(guo)今后作為(wei)(wei)東路上的居停(ting)主(zhu)(zhu)人(ren)招待來往的秦國(guo)使(shi)者。因(yin)鄭國(guo)在秦國(guo)東面,所以稱為(wei)(wei)“東道主(zhu)(zhu)”。這(zhe)則成語(yu)泛指接待或宴客的主(zhu)(zhu)人(ren)。其(qi)結構為(wei)(wei)偏正式,在句子中可(ke)作主(zhu)(zhu)語(yu)、賓(bin)語(yu)。
九月甲午,晉侯(hou)秦(qin)(qin)(qin)伯圍鄭(zheng),以其(qi)無禮於晉,且貳於楚(chu)也(ye)。晉軍函陵(ling),秦(qin)(qin)(qin)軍氾南。佚之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)狐言(yan)於鄭(zheng)伯曰(yue):“國危矣(yi)!若使(shi)燭之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)武(wu)見(jian)秦(qin)(qin)(qin)君(jun),師必退。”公從之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)。辭曰(yue):“臣之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)壯(zhuang)也(ye),猶不(bu)(bu)如人(ren)(ren);今(jin)老矣(yi),無能為(wei)也(ye)已(yi)。”公曰(yue):“吾(wu)不(bu)(bu)能早(zao)用(yong)子,今(jin)急(ji)而求子,是寡(gua)人(ren)(ren)之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)過也(ye)。然鄭(zheng)亡(wang),子亦(yi)有(you)不(bu)(bu)利焉(yan)(yan)。”許(xu)(xu)之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)。夜縋而出,見(jian)秦(qin)(qin)(qin)伯曰(yue):“秦(qin)(qin)(qin)晉圍鄭(zheng),鄭(zheng)既(ji)知(zhi)亡(wang)矣(yi)。若鄭(zheng)亡(wang)而有(you)益於君(jun),敢以煩執事。越國以鄙(bi)遠,君(jun)知(zhi)其(qi)難(nan)也(ye);焉(yan)(yan)用(yong)亡(wang)鄭(zheng)以倍鄰?鄰之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)厚,君(jun)之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)薄也(ye)。若舎鄭(zheng)以為(wei)東道主,行(xing)李之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)往(wang)來,共(gong)其(qi)乏困,君(jun)亦(yi)無所(suo)害。且君(jun)嘗為(wei)晉君(jun)賜(si)矣(yi),許(xu)(xu)君(jun)焦(jiao)、瑕,朝濟(ji)而夕設版焉(yan)(yan),君(jun)之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)所(suo)知(zhi)也(ye)。夫(fu)晉何厭之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)有(you)?既(ji)東封鄭(zheng),又欲肆其(qi)西(xi)封,若不(bu)(bu)闕秦(qin)(qin)(qin),將焉(yan)(yan)取之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)?闕秦(qin)(qin)(qin)以利晉,唯君(jun)圖之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)。”秦(qin)(qin)(qin)伯說,與(yu)鄭(zheng)人(ren)(ren)盟,使(shi)杞子、逄孫、楊孫戍之(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi)(zhi),乃(nai)還。(《左傳·僖公三十年》)
后人由此典故提煉出成語“東道主”,也(ye)作“東道主人”。
春秋時代,晉(jin)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)公(gong)子重耳(er)逃亡到鄭國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)時,鄭國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)曾經阻止(zhi)(zhi)他(ta)(ta)(ta)進人(ren)鄭國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)。后來重耳(er)回國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)做了(le)(le)(le)(le)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)君(jun),一(yi)直忘(wang)不(bu)掉(diao)這(zhe)件(jian)事(shi)情(qing),時刻想要報仇(chou),就(jiu)(jiu)聯合秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)共(gong)同(tong)出兵(bing)(bing)攻打鄭國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)。鄭文公(gong)非常害(hai)(hai)怕,佚(yi)之(zhi)狐向鄭文公(gong)說(shuo)(shuo):“國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)家(jia)危(wei)險了(le)(le)(le)(le),如(ru)(ru)(ru)果(guo)派(pai)燭(zhu)之(zhi)武(wu)(wu)(wu)去(qu)(qu)(qu)見(jian)(jian)秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)君(jun),秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)軍隊一(yi)定退走。”鄭文公(gong)聽了(le)(le)(le)(le)他(ta)(ta)(ta)的(de)(de)意見(jian)(jian),派(pai)燭(zhu)之(zhi)武(wu)(wu)(wu)勸(quan)說(shuo)(shuo)秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)穆(mu)(mu)(mu)公(gong)退兵(bing)(bing)。燭(zhu)之(zhi)武(wu)(wu)(wu)推辭說(shuo)(shuo):“臣(chen)(chen)壯年時,尚且不(bu)如(ru)(ru)(ru)別人(ren),現在(zai)老了(le)(le)(le)(le),無能為力了(le)(le)(le)(le)。”鄭文公(gong)說(shuo)(shuo):“我(wo)沒有及(ji)早重用(yong)您,危(wei)急時才(cai)來求(qiu)您,這(zhe)是(shi)我(wo)的(de)(de)過錯。然而(er)(er)鄭亡國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)了(le)(le)(le)(le),對(dui)您也(ye)(ye)不(bu)利啊!”燭(zhu)之(zhi)武(wu)(wu)(wu)答應了(le)(le)(le)(le)。夜里,把燭(zhu)之(zhi)武(wu)(wu)(wu)用(yong)繩子從城上墜下去(qu)(qu)(qu)求(qiu)見(jian)(jian)秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)穆(mu)(mu)(mu)公(gong),秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)將士(shi)禁止(zhi)(zhi)他(ta)(ta)(ta)進去(qu)(qu)(qu),他(ta)(ta)(ta)便在(zai)城外放聲大(da)哭(ku)(ku)起來。兵(bing)(bing)士(shi)們把他(ta)(ta)(ta)抓到秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)穆(mu)(mu)(mu)公(gong)面前,問他(ta)(ta)(ta)為什(shen)么(me)哭(ku)(ku),他(ta)(ta)(ta)說(shuo)(shuo):“我(wo)為鄭國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)哭(ku)(ku)同(tong)時也(ye)(ye)為秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)哭(ku)(ku)。鄭國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)在(zai)晉(jin)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)的(de)(de)東邊(bian)秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)在(zai)鄭國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)的(de)(de)西邊(bian),鄭國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)一(yi)亡,晉(jin)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)更強(qiang)大(da),秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)就(jiu)(jiu)顯(xian)得(de)弱了(le)(le)(le)(le)。幫人(ren)家(jia)攻打別國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)的(de)(de)土(tu)地,反而(er)(er)削(xue)弱自己國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)家(jia)的(de)(de)力量,聰明(ming)人(ren)是(shi)不(bu)會做這(zhe)種事(shi)情(qing)的(de)(de)。”秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)穆(mu)(mu)(mu)公(gong)聽了(le)(le)(le)(le),大(da)吃一(yi)驚,連聲說(shuo)(shuo)道:“對(dui),很對(dui)!”燭(zhu)之(zhi)武(wu)(wu)(wu)又說(shuo)(shuo):“如(ru)(ru)(ru)果(guo)秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)現在(zai)肯撤兵(bing)(bing)解(jie)圍(wei),鄭國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)就(jiu)(jiu)脫(tuo)離楚國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo),像臣(chen)(chen)子一(yi)樣服侍秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo),如(ru)(ru)(ru)果(guo)讓(rang)鄭國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)作為秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)東邊(bian)道上的(de)(de)主人(ren),那么(me),也(ye)(ye)可以供(gong)應秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)人(ren)旅行來往中缺乏的(de)(de)東西,對(dui)你也(ye)(ye)有益(yi)無害(hai)(hai)呀!”秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)穆(mu)(mu)(mu)公(gong)聽了(le)(le)(le)(le),非常興奮,便同(tong)鄭國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)訂立盟(meng)約,派(pai)將軍杞(qi)子、逢孫、揚孫三人(ren)去(qu)(qu)(qu)鄭國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)駐(zhu)防(fang),自己帶著大(da)軍秘密(mi)回國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)。晉(jin)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)因秦(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)(qin)國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)背盟(meng),不(bu)得(de)不(bu)撤兵(bing)(bing),于是(shi)鄭國(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)(guo)之(zhi)圍(wei)被解(jie)除(chu)了(le)(le)(le)(le)。
這(zhe)則典故給(gei)人的(de)(de)(de)(de)啟示是(shi),“世界上(shang)沒有永(yong)遠(yuan)(yuan)的(de)(de)(de)(de)敵人,也沒有永(yong)遠(yuan)(yuan)的(de)(de)(de)(de)朋(peng)友,只有永(yong)遠(yuan)(yuan)的(de)(de)(de)(de)利益(yi)(yi)。”對于國(guo)與國(guo)之(zhi)間而(er)言,這(zhe)句話無疑是(shi)至理名言。燭(zhu)之(zhi)武(wu)很懂這(zhe)一點,他知(zhi)道秦君出錢出力,大老遠(yuan)(yuan)趕來,無非(fei)利益(yi)(yi)使(shi)然。但問(wen)題是(shi),滅了鄭(zheng)(zheng)(zheng)國(guo),秦國(guo)實(shi)際上(shang)是(shi)為(wei)(wei)晉君打工幫晉國(guo)增(zeng)強實(shi)力。相反,如果不滅鄭(zheng)(zheng)(zheng)國(guo)而(er)使(shi)它成為(wei)(wei)東(dong)方(fang)道路上(shang)的(de)(de)(de)(de)主人,秦國(guo)使(shi)臣經過,鄭(zheng)(zheng)(zheng)國(guo)供(gong)應他們(men)的(de)(de)(de)(de)食(shi)宿、給(gei)養。無需動(dong)刀動(dong)槍,卻能得到(dao)莫大的(de)(de)(de)(de)好(hao)處,亡鄭(zheng)(zheng)(zheng)保鄭(zheng)(zheng)(zheng),結果大相徑庭。曉(xiao)之(zhi)以(yi)利,是(shi)燭(zhu)之(zhi)武(wu)成功的(de)(de)(de)(de)關鍵。
“東道主”通(tong)常用于泛稱(cheng)接待或宴請賓(bin)客(ke)的(de)主人。這則(ze)成語在句子中(zhong)可作主語、賓(bin)語。
唐·李白(bai)《望九華贈青陽韋(wei)仲(zhong)堪》:“君為東道(dao)主,于此臥云松。”