虞美(mei)人(ren),詞(ci)牌名,又(you)名“一江春(chun)水(shui)”“玉壺水(shui)”“巫(wu)山十(shi)二峰”等(deng)。以李(li)煜詞(ci)毛(mao)文錫(xi)詞(ci)為正體,李(li)詞(ci)為雙調五(wu)(wu)十(shi)六字(zi)(zi),前(qian)后(hou)段(duan)各四句,兩仄韻(yun)(yun)(yun)、兩平(ping)韻(yun)(yun)(yun);毛(mao)詞(ci)為雙調五(wu)(wu)十(shi)八(ba)字(zi)(zi),前(qian)后(hou)段(duan)各五(wu)(wu)句,兩仄韻(yun)(yun)(yun),三(san)平(ping)韻(yun)(yun)(yun)。另有(you)五(wu)(wu)十(shi)六字(zi)(zi)兩仄韻(yun)(yun)(yun)兩平(ping)韻(yun)(yun)(yun),五(wu)(wu)十(shi)八(ba)字(zi)(zi)五(wu)(wu)平(ping)韻(yun)(yun)(yun),五(wu)(wu)十(shi)八(ba)字(zi)(zi)前(qian)段(duan)五(wu)(wu)句五(wu)(wu)平(ping)韻(yun)(yun)(yun),后(hou)段(duan)五(wu)(wu)句兩仄韻(yun)(yun)(yun)三(san)平(ping)韻(yun)(yun)(yun)的變體。代表作有(you)李(li)煜《虞美(mei)人(ren)·春(chun)花秋月何時了(le)》《虞美(mei)人(ren)·風回小院庭蕪綠》等(deng)。
此(ci)調為(wei)唐代(dai)教(jiao)坊曲,始詞(ci)見(jian)于(yu)敦煌曲子詞(ci),前后段結(jie)句(ju)(ju)(ju)為(wei)七三句(ju)(ju)(ju)式,與五代(dai)顧復六首相同。《詞(ci)譜》列七體(ti),當以李(li)煜此(ci)體(ti)為(wei)宋人通用者(zhe)。《碧雞漫(man)志》云:“《虞美人》舊曲三,其一屬中呂(lv)(lv)調,其一屬中呂(lv)(lv)宮,近(jin)世又轉入黃(huang)鐘宮。”元高拭詞(ci)注“南呂(lv)(lv)調”。《樂(le)府雅詞(ci)》名(ming)“虞美人令”。周(zhou)紫芝(zhi)詞(ci)有“只恐怕(pa)寒(han),難近(jin)玉壺(hu)冰(bing)”句(ju)(ju)(ju),名(ming)“玉壺(hu)冰(bing)”。張炎詞(ci)賦柳(liu)兒,因名(ming)“憶柳(liu)曲”。王行詞(ci)取(qu)李(li)煜“恰似一江春水(shui)向東流”句(ju)(ju)(ju),名(ming)“一江春水(shui)”。
關于(yu)“虞(yu)美(mei)人(ren)(ren)(ren)”名(ming)稱的來源,有(you)多種可能。虞(yu)美(mei)人(ren)(ren)(ren),秦末人(ren)(ren)(ren),即虞(yu)姬。項(xiang)(xiang)羽(yu)(yu)之(zhi)姬妾,常(chang)隨侍(shi)軍中。漢兵圍項(xiang)(xiang)羽(yu)(yu)于(yu)垓下,羽(yu)(yu)夜起飲帳中,悲歌慷(kang)慨;虞(yu)姬以歌和(he)之(zhi)。又(you)草名(ming),別稱麗春花、錦被花,花有(you)紅、紫(zi)、白等色;傳(chuan)說(shuo)此花聞(wen)《虞(yu)美(mei)人(ren)(ren)(ren)》曲(qu)(qu)便花枝(zhi)(zhi)舞(wu)動。王灼《碧(bi)雞漫志(zhi)》卷四:“《虞(yu)美(mei)人(ren)(ren)(ren)》,《脞說(shuo)》稱起于(yu)項(xiang)(xiang)籍‘虞(yu)兮’之(zhi)歌。予謂后世(shi)以此命名(ming)可也,曲(qu)(qu)起于(yu)唐時,非也。曾子宣夫人(ren)(ren)(ren)魏(wei)氏作(zuo)《虞(yu)美(mei)人(ren)(ren)(ren)草行》有(you)云:‘三(san)(san)軍散(san)盡旌旗倒,玉(yu)帳佳人(ren)(ren)(ren)坐中老。香(xiang)魂夜作(zuo)劍(jian)光飛,青血化(hua)為原上草。芳菲(fei)寂寞寄寒枝(zhi)(zhi),舊曲(qu)(qu)聞(wen)來似斂(lian)眉(mei)。’又(you)云:‘當時遺事(shi)久成(cheng)空,慷(kang)慨尊前為起舞(wu)。……然舊曲(qu)(qu)三(san)(san),其一屬中呂(lv)調,其一中呂(lv)宮,近(jin)世(shi)轉入黃鐘宮。”
此(ci)(ci)調(diao)以(yi)七字句(ju)(ju)和(he)五字句(ju)(ju)為主(zhu),配(pei)以(yi)一個九字句(ju)(ju)為結,凡(fan)四換韻,仄(ze)韻與平(ping)韻相間(jian),每句(ju)(ju)用(yong)韻,因而(er)(er)音節明快(kuai)響亮(liang),氣勢奔(ben)放,以(yi)悲歌(ge)(ge)(ge)(ge)慷慨(kai)為基(ji)本特色。黃大輿(yu)《賦虞美人(ren)(ren)(ren)(ren)草(cao)》云(yun):“世(shi)間(jian)離(li)恨何(he)時(shi)了。不為英雄少。楚歌(ge)(ge)(ge)(ge)聲起(qi)霸圖(tu)休。玉帳佳人(ren)(ren)(ren)(ren)血淚、滿東流(liu)。葛荒(huang)葵(kui)老(lao)蕪(wu)城暮。玉貌知何(he)處。至今芳草(cao)解婆娑。只(zhi)(zhi)有當(dang)時(shi)魂魄、未消磨。”辛(xin)棄疾對(dui)此(ci)(ci)題材(cai)亦(yi)賦云(yun):“當(dang)年(nian)得(de)意(yi)如芳草(cao)。日日春(chun)風好。拔(ba)山力盡忽悲歌(ge)(ge)(ge)(ge)。飲罷虞兮從此(ci)(ci)、奈(nai)君(jun)何(he)。人(ren)(ren)(ren)(ren)間(jian)不識(shi)精(jing)誠苦。貪看青青舞。驀然斂(lian)袂(mei)卻亭亭。怕(pa)是(shi)曲中猶帶、楚歌(ge)(ge)(ge)(ge)聲。”蘇軾用(yong)以(yi)為友人(ren)(ren)(ren)(ren)贈別(bie)亦(yi)流(liu)露悲慨(kai)之(zhi)(zhi)情:“波聲拍枕長淮(huai)曉。隙月窺人(ren)(ren)(ren)(ren)小。無(wu)情汴水自(zi)東流(liu)。只(zhi)(zhi)載一船離(li)恨、向西州。竹溪花浦曾(ceng)同醉。酒味多于淚。誰教風鑒在塵埃。醞(yun)造一場煩惱、送人(ren)(ren)(ren)(ren)來。”蔣捷抒寫整個一生的(de)感慨(kai):“少年(nian)聽雨(yu)歌(ge)(ge)(ge)(ge)樓上。紅燭昏羅帳。壯年(nian)聽雨(yu)客舟(zhou)中。江闊(kuo)云(yun)低(di)斷雁、叫西風。而(er)(er)今聽雨(yu)僧廬下。鬢(bin)已星星也。悲歡離(li)合(he)總無(wu)情。一任階前(qian)雨(yu)滴、到天(tian)明。”五代與宋代詞(ci)(ci)人(ren)(ren)(ren)(ren)亦(yi)多有以(yi)此(ci)(ci)調(diao)抒寫兒(er)女之(zhi)(zhi)情者,如北(bei)宋何(he)桌詞(ci)(ci):“分(fen)香帕子揉藍膩(ni)。欲去(qu)殷(yin)勤惠。重來直待牡丹時(shi)。只(zhi)(zhi)恐花知知后、故開遲。別(bie)來看盡閑桃(tao)李。日目闌干倚。催花無(wu)計(ji)問東鳳(feng)。夢作一雙蝴蝶、繞芳叢。”此(ci)(ci)調(diao)適用(yong)之(zhi)(zhi)題材(cai)較廣,但仍以(yi)抒情為主(zhu)。
正體一雙調(diao),五十六字,前后(hou)(hou)段各四句(ju),兩(liang)(liang)(liang)仄韻(yun)(yun)、兩(liang)(liang)(liang)平韻(yun)(yun)。以李煜《虞美人·風回小院(yuan)庭(ting)蕪綠》為(wei)代(dai)表(biao)。此調(diao)以李詞、毛詞為(wei)正體,而宋元詞依李體填者尤多。若顧詞二體,則惟唐人有之(zhi),皆(jie)變格也。此詞前后(hou)(hou)段四換韻(yun)(yun),其(qi)兩(liang)(liang)(liang)結(jie)系(xi)九字句(ju),或(huo)兩(liang)(liang)(liang)字微讀,或(huo)四字微讀,或(huo)六字微讀,以蟬聯(lian)不斷為(wei)合格。按(an)蘇軾詞前段結(jie)句(ju)“便(bian)使尊前醉倒、且徘(pai)徊(huai)”,后(hou)(hou)段結(jie)句(ju)“對月(yue)逢花不飲、待(dai)何(he)時”,“醉”字、“不”字俱(ju)仄聲(sheng)。又馮延巳詞后(hou)(hou)結(jie)“塵掩玉箏弦柱、畫堂空”,“塵”字平聲(sheng),“玉”字仄聲(sheng)。譜(pu)內可平可仄據此,馀參(can)張、馮二詞。
正體(ti)二(er)雙(shuang)調,五(wu)十八字(zi)(zi)(zi)(zi),前后段各五(wu)句(ju)(ju),兩(liang)仄韻,三(san)平韻。以毛文錫《虞(yu)美人·寶檀金(jin)縷鴛鴦枕》為代(dai)表(biao)。此詞(ci)前后段亦(yi)四換(huan)韻,但兩(liang)結俱七字(zi)(zi)(zi)(zi)一(yi)(yi)句(ju)(ju)、三(san)字(zi)(zi)(zi)(zi)一(yi)(yi)句(ju)(ju),多一(yi)(yi)字(zi)(zi)(zi)(zi),多押(ya)一(yi)(yi)韻,與李煜詞(ci)體(ti)又異。《花間集》孫光憲、顧夐、鹿虔(qian)衣(yi)、李珣、閻選詞(ci),《陽春集》馮延巳詞(ci),俱如(ru)此填(tian)。宋詞(ci)有(you)歐陽修、杜安世諸作可(ke)校。按歐陽修詞(ci)前段第(di)四句(ju)(ju)“睡容(rong)初起枕痕圓”,“睡”字(zi)(zi)(zi)(zi)仄聲,“初”字(zi)(zi)(zi)(zi)平聲。后段第(di)四句(ju)(ju)“故生芳草碧連云”,“故”字(zi)(zi)(zi)(zi)仄聲。譜內可(ke)平可(ke)仄據此,其馀悉同李詞(ci)。
變體一雙調,五十六字(zi),前后(hou)段(duan)(duan)(duan)各四句,兩(liang)仄(ze)韻,兩(liang)平韻。以張(zhang)炎(yan)《虞美(mei)人·修眉刷翠春痕聚》為代表。此(ci)與李詞同,惟前后(hou)段(duan)(duan)(duan)不換韻異。按周邦(bang)彥(yan)詞前段(duan)(duan)(duan)“戀、遠、腮、來”四韻,后(hou)段(duan)(duan)(duan)“按、看、煤(mei)、灰(hui)”四韻,葛勝(sheng)仲詞前段(duan)(duan)(duan)“樹、暮、時、池”四韻,后(hou)段(duan)(duan)(duan)“露、語、詩、歸”四韻,俱不換韻,正與此(ci)同。
變體二雙(shuang)調(diao),五十六字,前后段各四句(ju),兩仄(ze)韻,兩平韻。以(yi)馮延巳《虞(yu)美人·玉鉤鸞(luan)柱調(diao)鸚鵡》為代表。此詞(ci)后段不另(ling)換仄(ze)韻,但(dan)換平韻,與張詞(ci)異(yi)。
變體(ti)三(san)雙調,五十八字,前后(hou)段(duan)(duan)各(ge)五句(ju),兩仄韻(yun)(yun),三(san)平(ping)韻(yun)(yun)。以(yi)晃補之《虞美(mei)人(ren)·羊山餞杜侍郎郡(jun)君十二姑及外弟(di)天逵》為代表。此(ci)與(yu)(yu)毛詞同,惟前后(hou)段(duan)(duan)不換韻(yun)(yun)異。按杜安世(shi)“江亭春晚”詞前段(duan)(duan)“盡(jin)、近、情、行(xing)、清”五韻(yun)(yun),后(hou)段(duan)(duan)“舜、峻(jun)、人(ren)、淪、巾”五韻(yun)(yun),俱不換韻(yun)(yun),正與(yu)(yu)此(ci)同。
變(bian)體四雙(shuang)調,五(wu)十(shi)八字,前后段(duan)各五(wu)句(ju),五(wu)平韻。以顧(gu)夐《虞美(mei)人·觸(chu)簾(lian)風送景陽(yang)鐘(zhong)》為代表。此(ci)(ci)調字句(ju)悉(xi)同毛詞,惟前后段(duan)全押平韻異。《花間集》亦僅見此(ci)(ci)體,無宋詞別首可(ke)校。
變體(ti)五雙調,五十八字(zi),前(qian)段五句,五平(ping)韻;后(hou)段五句,兩仄(ze)(ze)韻,三平(ping)韻。以顧夐《虞美(mei)人·少(shao)年艷質勝瓊英》為(wei)代表。此詞(ci)字(zi)句亦(yi)與(yu)毛詞(ci)同,惟前(qian)段全押平(ping)韻,用“觸簾風送(song)”詞(ci)體(ti),后(hou)段兩仄(ze)(ze)韻三平(ping)韻,仍用毛詞(ci)體(ti),見《花間集》。采入以備(bei)一體(ti)。
格律對(dui)照例(li)詞:《虞美(mei)人·風回小院庭(ting)蕪綠(lv)》
中(zhong)(zhong)平(ping)(ping)(ping)中(zhong)(zhong)仄平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)仄,中(zhong)(zhong)仄平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)仄。中(zhong)(zhong)平(ping)(ping)(ping)中(zhong)(zhong)仄仄平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping),中(zhong)(zhong)仄中(zhong)(zhong)平(ping)(ping)(ping)中(zhong)(zhong)仄仄平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)。
風回小院庭(ting)蕪綠,柳眼春相(xiang)續。憑闌半日(ri)獨(du)無(wu)言,依舊竹聲新月似當年。
中(zhong)平(ping)仄(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)平(ping)仄(ze)(ze)(ze),中(zhong)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)平(ping)仄(ze)(ze)(ze)。仄(ze)(ze)(ze)平(ping)平(ping)仄(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)平(ping),中(zhong)仄(ze)(ze)(ze)中(zhong)平(ping)中(zhong)仄(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)平(ping)。
笙歌(ge)未散(san)尊(zun)罍在,池面冰初解(jie)。燭(zhu)明香暗畫闌深(shen),滿鬢清霜(shuang)殘(can)雪思難禁。
格律對照例詞:《虞美(mei)人·寶檀金縷(lv)鴛鴦枕》
中(zhong)(zhong)平(ping)(ping)(ping)中(zhong)(zhong)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze),中(zhong)(zhong)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)。中(zhong)(zhong)平(ping)(ping)(ping)中(zhong)(zhong)仄(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping),中(zhong)(zhong)平(ping)(ping)(ping)中(zhong)(zhong)仄(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)、仄(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)。
寶檀金縷鴛鴦枕,綬(shou)帶(dai)盤宮錦。夕陽低蜆小窗(chuang)明,南園綠樹語鶯鶯、夢(meng)難成。
中(zhong)平(ping)中(zhong)仄(ze)(ze)平(ping)平(ping)仄(ze)(ze),中(zhong)仄(ze)(ze)平(ping)平(ping)仄(ze)(ze)。中(zhong)平(ping)中(zhong)仄(ze)(ze)仄(ze)(ze)平(ping)平(ping),中(zhong)平(ping)中(zhong)仄(ze)(ze)仄(ze)(ze)平(ping)平(ping)、仄(ze)(ze)平(ping)平(ping)。
玉爐香暖頻添注,滿地飄輕絮。珠(zhu)簾不卷度沈煙,庭前閑(xian)立畫秋千、艷陽天。
格律對照例詞:《虞美人·修眉刷翠春痕聚》
平平仄(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)平平仄(ze)(ze)(ze)(ze),平仄(ze)(ze)(ze)(ze)平平仄(ze)(ze)(ze)(ze)。仄(ze)(ze)(ze)(ze)平平仄(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)平平,仄(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)平平仄(ze)(ze)(ze)(ze)、仄(ze)(ze)(ze)(ze)平平。
修眉刷翠(cui)春痕聚,難(nan)翦愁來處。斷絲無力綰繁華,也(ye)學落(luo)花流水、到天(tian)涯。
仄(ze)(ze)平仄(ze)(ze)仄(ze)(ze)平平仄(ze)(ze),仄(ze)(ze)仄(ze)(ze)平平仄(ze)(ze)。仄(ze)(ze)平平仄(ze)(ze)仄(ze)(ze)平平,仄(ze)(ze)仄(ze)(ze)平平仄(ze)(ze)仄(ze)(ze)、仄(ze)(ze)平平?
那(nei)時(shi)錯認(ren)章臺(tai)去(qu),卻(que)是陽關(guan)路。待將心(xin)恨趁楊花,不(bu)識相思一點、在(zai)誰(shui)家?
格律對照例詞:《虞美人·玉(yu)鉤(gou)鸞柱調(diao)鸚鵡》
仄平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)仄平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)仄,仄仄平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)仄。平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)仄仄仄平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping),仄仄平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)仄、仄平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)。
玉鉤鸞柱調鸚鵡,宛(wan)轉留春(chun)語(yu)。云屏冷落畫(hua)堂(tang)空(kong),薄晚春(chun)寒無奈、落花風。
平(ping)平(ping)仄(ze)仄(ze)平(ping)平(ping)仄(ze),仄(ze)仄(ze)平(ping)平(ping)仄(ze)。仄(ze)平(ping)平(ping)仄(ze)仄(ze)平(ping)平(ping),平(ping)仄(ze)平(ping)平(ping)平(ping)仄(ze)、仄(ze)平(ping)平(ping)。
褰(qian)簾(lian)燕子低(di)飛去,拂(fu)鏡塵鸞舞(wu)。不知今夜月眉彎(wan),誰佩同(tong)心(xin)雙結、倚闌干。
格律(lv)對(dui)照(zhao)例詞:《虞美人·羊(yang)山餞(jian)杜侍郎郡君十二姑及外弟天逵》
平(ping)平(ping)平(ping)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)平(ping)仄(ze)(ze)(ze),平(ping)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)平(ping)仄(ze)(ze)(ze)。平(ping)平(ping)仄(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)平(ping),平(ping)平(ping)仄(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)平(ping)平(ping),仄(ze)(ze)(ze)平(ping)平(ping)。
原桑飛盡霜空杳,霜夜愁難曉(xiao)。油燈野(ye)店怯黃(huang)昏(hun),窮途不減(jian)酒杯深,故人心。
平平仄(ze)仄(ze)平平仄(ze),仄(ze)仄(ze)平平仄(ze)。仄(ze)平仄(ze)仄(ze)仄(ze)平平,平平仄(ze)仄(ze)仄(ze)平平,仄(ze)平平。
羊山故道行人少,也(ye)送(song)行人老。一般(ban)別語重(zhong)千金,明(ming)年(nian)過我小園(yuan)林,話如今。
格律(lv)對照(zhao)例詞:《虞美人·觸簾風送景陽(yang)鐘》
仄平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)仄仄平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping),平(ping)(ping)(ping)仄仄平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)。仄平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)仄仄平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping),仄平(ping)(ping)(ping)仄仄仄平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping),仄平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)。
觸簾風送景(jing)陽(yang)鐘,鴛被繡花(hua)重(zhong)。曉幃初卷冷煙濃,翠勻粉黛好儀容(rong),思嬌慵(yong)。
仄(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)仄(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping),仄(ze)(ze)仄(ze)(ze)仄(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)。仄(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)仄(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping),仄(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)仄(ze)(ze)仄(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping),仄(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)。
起來(lai)無語理朝妝,寶匣鏡凝光。綠荷相倚滿池塘,露清(qing)枕簟(dian)藕花香,恨悠揚。
格(ge)律對(dui)照例詞:《虞美人·少年艷(yan)質勝瓊(qiong)英(ying)》
仄(ze)(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping),仄(ze)(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)。平(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping),平(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping),仄(ze)(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)(ping)(ping)平(ping)(ping)(ping)(ping)。
少年艷質(zhi)勝瓊英,早(zao)晚到(dao)三清。蓮(lian)冠穩篸細篦橫(heng),飄飄羅袖碧云(yun)輕,畫難(nan)成。
平(ping)(ping)平(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)平(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)(ze),仄(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)平(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)(ze)。仄(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)平(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)平(ping)(ping),仄(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)仄(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)仄(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)平(ping)(ping),仄(ze)(ze)(ze)(ze)平(ping)(ping)平(ping)(ping)。
遲(chi)遲(chi)少(shao)轉腰(yao)身裊,翠靨眉心小。醮壇風急杏枝香,此時恨不(bu)駕鸞(luan)凰,訪(fang)劉郎。
(說明(ming):詞(ci)牌格(ge)律與對照(zhao)例詞(ci)交(jiao)錯排列(lie)。格(ge)律使(shi)用(yong)(yong)宋體字排印,例詞(ci)使(shi)用(yong)(yong)斜體字排印。詞(ci)牌符(fu)號含(han)義如下:平(ping),表示填(tian)平(ping)聲(sheng)字;仄(ze),表示填(tian)仄(ze)聲(sheng)字;中,表示可(ke)平(ping)可(ke)仄(ze)。句末加粗為韻腳。)
南唐(tang)·李煜《虞美人·春花秋(qiu)月(yue)何時了(le)》
南唐·李煜《虞(yu)美人·風回小(xiao)院庭蕪綠(lv)》
唐·馮延巳《虞美人(ren)·玉鉤鸞(luan)柱調鸚鵡》
北宋(song)·蘇軾(shi)《虞美人·波聲拍枕長(chang)淮曉》
北宋(song)·蘇軾《虞美人(ren)·有美堂贈述古》
北(bei)宋·蘇軾《虞美(mei)人·述(shu)懷》
北宋·秦觀《虞美(mei)人·碧桃天上(shang)栽和露》
北宋·舒(shu)亶《虞美人·寄公(gong)度》
南宋·蔣捷《虞美人(ren)·聽雨》
南宋·蔣捷(jie)《虞(yu)美人·梳樓》
清·納(na)蘭性德《虞(yu)美人·銀床(chuang)淅(xi)瀝(li)青梧老》
清·納蘭性德《虞美人·曲闌深處重(zhong)相見(jian)》
清·納蘭(lan)性德《虞美(mei)人·秋(qiu)夕信步(bu)》